درمان های زگیل تناسلی که میتوانند مستقیماً روی پوست اعمال شوند عبارتند از:
ایمیکیمود (Aldara،Zyclara) : به نظر می رسد این کرم توانایی سیستم ایمنی را برای مبارزه با زگیل تناسلی تقویت می کند. تا زمانی که کرم روی پوست قرار دارد ممکن است اثر کاندوم ها را ضعیف کرده و پوست فردی که با وی رابطه ی جنسی برقرار می شود را تحریک کند. یکی از عوارض جانبی احتمالی قرمزی پوست است. سایر عوارض جانبی ممکن است شامل تاول، بدن درد یا درد، سرفه، بثورات و خستگی باشد
پودوفیلین و پودوفیلوکس (Condylox) : پودوفیلین یک رزین گیاهی است و بافت زگیل تناسلی را از بین می برد. هرگز از پودوفیلوکس به صورت داخلی نباید استفاده نمود. علاوه بر این، استفاده از این دارو در دوران بارداری توصیه نمی شود. عوارض جانبی می تواند شامل تحریک خفیف پوست، زخم یا درد باشد.
تری کلرواستیک اسید: این درمان شیمیایی زگیل تناسلی را می سوزاند و می تواند برای زگیل های داخلی استفاده شود. عوارض جانبی می تواند شامل تحریک خفیف پوست، زخم یا درد باشد
Sinecatechins (Veregen): این کرم برای درمان زگیل تناسلی خارجی و زگیل در داخل یا اطراف کانال مقعد استفاده می شود. عوارض جانبی مانند قرمزی پوست، خارش یا سوزش و درد اغلب خفیف هستند.
توجه: هرگونه مداخله درمانی میتواند منجر به ازبین رفتن رنگ زگیل، خارش، درد و یا جاگذاری محل جای زخم ( اسکار) گردد.
- ضایعاتی که کاملا مقاوم به درمان هستند و یا مشکوک به ضایعات پیش سرطانی و یا سرطانی هستند باید مورد تکه برداری (بیوپسی) و بررسی توسط متخصص پاتولوژی قرار گیرد.
- هنگام درمان بیمار مبتلا به زگیل تناسلی، شریک جنسی وی نیز باید بررسی شده و درصورت ابتلا به طور همزمان درمان گردد.
- بیماران درمان شده آندسته از افرادی هستند که 6 ماه پس از درمان فاقد ظهور مجدد زگیل باشند. درصورتیکه پس از 3 بار درمان، بیمار مجدد تجربه عود را داشته باشد ، باید نحوه درمان بیمار تغییر اساسی یابد.
نکات قابل توجه قبل از مبادرت بیمار به درمان
زگیل تناسلی ممکن است بدشکل بوده و یا به صورت گسترده و چند کانونی باشد و این مسئله سبب ایجاد بار روانی قابل توجهی در بیمار می گردد. اندازه زگیل، تعداد آن، محل آن، هزینه و عوارض جانبی بالقوه می تواند نوع درمان و مراقبت را تعیین نماید.
هیچ یک از روش های درمانی موجود، به طور چشمگیری برتر از روش های دیگر نیست، اما هر کدام ممکن است مزایای خاص خود را داشته باشند. راحت ترین روش برای بسیاری از بیماران استفاده از درمان های دارویی موضعی است.
تا کنون ثابت نشده است که آیا درمان و کنترل زگیل میزان انتقال آن را به شرکای جنسی جدید کاهش می دهد یا خیر. محدود کردن تعداد شرکای جنسی همچنان اصلی ترین عامل کاهش انتقال است. همچنین باید توجه داشت که درمان، زمان بر، ناراحت کننده و صرفا محدود به زگیل های قابل مشاهده می باشد.
استفاده از کاندوم ، به دلیل اینکه فقط تماس بین آلت های تناسلی زنان و مردان را پوشش می دهد، برای پیشگیری از سرایت ویروس در نواحی اطراف آلت تناسلی و همچنین برای زگیل های مقعدی و دهانی تاثیری نخواهد داشت. در بهترین حالت، کاندوم فقط 50 درصد پوشش پیشگیرانه برای جلوگیری از سرایت عفونت چه در شرکای جنسی زن و مرد و چه در همجنس گرایان دارد. استفاده از واکسن نیز مفید بوده و سبب پیشگیری از سرایت پاپیلوما در زوجهای آلوده به همان نوع HPVو سایر انواع موجود در واکسن خواهد گردید.
پیش آگهی زگیل های تناسلی-مقعدی
پس از آلودگی، زگیلها ممکن است از نظر اندازه و تعداد افزایش یابند و در حدود %30 موارد خود به خود و رفته رفته در عرض 4 ماه بدون درمان محو شوند. البته ممکن است بین 1 تا 5 سال هم در بدن فرد باقی بماند. برخی عوامل بر پایدار ماندن زگیل ها در مدت زمان طولانی موثرند. این عوامل شامل: ضعف سیستم ایمنی بدن (دریافت داروهای سرکوب کننده ایمنی، ایدز و..) ابتلا به ویروس با تیپ ریسک بالا (تیپ 16) و نیز سن بالا است. از لحاظ مدت زمان باقی ماندن زگیل در بدن متغیرهای زیادی وجود دارد. ویروس پاپیلوما میتواند از چند ماه و حتی تا آخر عمر بیمار در بدن وی باقی بماند. لازم به ذکر است بیمارانی که قبلا تست پاپیلوما مثبت داشته اند، حدود 12 بار بیشتراحتمال ابتلا به زگیل تناسلی را خواهند داشت. اگرچه بیماری پاپیلوما در 70 تا 90% موارد بدون علامت بوده و خود به خود در عرض 1 تا 2 سال بهبود می یابد، باقی ماندن ویروس (با یا بدون زگیل های تناسلی-مقعدی) پس از اتمام این زمان، عفونت مزمن تلقی می گردد. همچنین تمایل به مزمن شدن بیماری پاپیلوما در مردان ختنه شده بسیار کمتر از مردان ختنه نشده است. اگرچه زگیل ها فاقد ناراحتی خاصی برای بیمار (غیر از نگرانی های روانی) هستند ولی بسته به موقعیتشان می توانند سبب خارش، خون ریزی و یا درد هنگام و یا بعد از مقاربت گردند.
شایان ذکر است که تعداد زیاد زگیل ها میتواند نشان دهنده اختلال در مواجهه دفاع ایمنی بدن در برابر این ویروس باشد.
عواقب تاثیر زگیل ها بر زندگی فردی بیمار
اگرچه زگیل های تناسلی تهدیدکننده جدی برای زندگی یک بیمار نیستند، ولی همراه با حالت ناخوشی برای وی به دلیل احساس شرم و حیا، افسردگی، اختلال عملکرد جنسی و کاهش در کیفیت زندگی می گردد. در بین بیماری های وابسته به ویروس پاپیلوما هیچکدام مانند زگیل تناسلی دارای اثرات منفی بر زندگی جنسی و روان خانواده ندارد.
اطلاع از بیماری پاپیلوما با یا بدون بروز زگیل تناسلی- مقعدی دارای اثرات سوء روانی بر روان بیمار می گردد. عکس العمل اولیه بیمار شامل انکار بیماری، خشم ، افسردگی تمایل به انزوا، احساس شرم و عذاب وجدان می تواند به درجات مختلفی و بو صورت متفاوت در بیماران رخ دهد. این زگیل ها میتواند فعالیت جنسی، اعتماد به نفس، هیجانات و حتی فعالیت روزانه و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. تقریبا تمامی مطالعات بر این مطلب صحه گذاری کرده اند که زگیل های تناسلی تهدیدی برای بهداشت جنسی مردم جامعه و عامل ایجاد تغییرات اساسی در زندگی جنسی افراد می گردد. این امر خصوصا در زنان می تواند منجر به اختلال عملکرد جنسی، احساس درد هنگام نزدیکی، اختلال در ارگاسم (اوج رسیدن به لذت جنسی)، اختلال در میل جنسی و انقباض دردناک واژن (واژینیموس) و غیره گردد. اگرچه آمار دقیق از این اختلالات در بین زنان جامعه امکان پذیر نمی باشد، لیکن انجمن روانپزشکی امریکا اظهار داشته که حداقل %40 زنان آمریکایی مبتلا به زگیل تناسلی به صورت متعددی با درجات متفاوت از موارد اشاره شده در بالا را تجربه کرده اند.
باید توجه نمود این عوارض و اختالالات در فعالیت جنسی در زنان شایع تر از مردان می باشد. همچنین زنان مبتلا به زگیل تناسلی دارای درجات متفاوتی از اضطراب بیش از مردان بوده و خصوصا نگرانی از انتقال بیماری به همسرشان در حین نزدیکی(هرگاه شوهر فاقد زگیل باشد) یکی از شایع ترین شکایات است.